bestuurdersaansprakelijkheid

Ondernemen is risico’s lopen. Wanneer u als ondernemer alle risico’s uit de weg gaat, zult u het niet ver schoppen. Toch is (een beetje) risicomijdend gedrag ook ondernemers niet vreemd. Zo zult u ondernemers allicht vaker hebben horen zeggen: “Ik heb een B.V., dus ik ben in privé niet aansprakelijk voor schulden die de B.V. maakt.”. Het uitgangspunt van deze gedachte is juist, maar hierop bestaat een belangrijke uitzondering.

Zo bestaat de mogelijkheid dat de ondernemer in privé wordt aangesproken voor aangelegenheden die betrekking hebben op zijn onderneming op grond van wat in het juridische jargon “bestuurdersaansprakelijkheid” wordt genoemd. Deze bestuurdersaansprakelijkheid komt in een aantal varianten voor. In deze blog zal ik ingaan op de aansprakelijkheid van de bestuurder tegenover derden (ook wel ‘’externe bestuurdersaansprakelijkheid’’ genoemd).U moet hierbij met name denken aan schuldeisers van de B.V. die de bestuurder in privé aansprakelijk stellen.

Voldoende ernstig verwijt?
Wellicht vraagt u zich af wanneer zo’n derde u als bestuurder in uw privévermogen kan aanspreken. Deze mogelijkheid bestaat als de bestuurder van zijn handelswijze als bestuurder een “persoonlijk en voldoende ernstig verwijt” gemaakt kan worden. Er moet dus per bestuurder individueel beoordeeld worden waar hem of haar een voldoende ernstig verwijt van gemaakt kan worden. Van een “voldoende ernstig verwijt” is echter niet zomaar sprake. Dit betreft een zwaar criterium.

Criterium
Wanneer wordt er dan aan dit criterium voldaan? Ik noem twee veel voorkomende voorbeelden uit de rechtspraak. Stel: u gaat als bestuurder namens de B.V. een verplichting aan, terwijl u op dat moment al weet dat uw bedrijf de schuld niet kan betalen. Of u zorgt ervoor of u laat toe dat uw bedrijf een eerder door haar aangegane overeenkomst niet nakomt en daardoor aan de wederpartij schade berokkent.

Kortom, u moet het als bestuurder echt wel bont maken voordat u in privé door derden aansprakelijk gesteld kan worden. De achterliggende gedachte hiervan is dat het niet wenselijk is wanneer de bestuurders van rechtspersonen in Nederland té risicomijdend handelen. Ondernemen is immers risico’s lopen.